Οι Εβραίοι της Ζακύνθου περιορίστηκαν στο Γκέτο μετά τα γεγονότα του 1712.

Τη χρονιά εκείνη διαδραματίστηκαν στη Ζάκυνθο τα «εβραϊκά», ένα πογκρόμ εναντίον της εβραϊκής κοινότητας μετά από «συκοφαντία αίματος» με υποτιθέμενο θύμα τον πεντάχρονο Ιωάννη Αναστασίου Ζερβό. Του οποίου, μάλιστα, «μάρτυρος Ιωάννου Ζερβού […] εις πους σώζεται εισέτι εντός κιβωτίου εν τω θυσιαστηρίω του θείου Ναού του Εσταυρωμένου της πόλεως Ζακύνθου και τον οποίον σέβονται άπαντες ως ιερόν λείψανον», όπως σημειώνει σε σχετική με τους Εβραίους πραγματεία ο αδελφός του μουσουργού Παύλου Καρρέρ, Φρειδερίκος, ο οποίος εξηγώντας, τις πραγματικές αιτίες του πογκρόμ αναφέρει ότι «κατά την εποχήν εκείνην εξήσκουν [οι Εβραίοι] την τοκογλυφίαν εις τοιούτον βαθμόν ώστε η Ενετική Κυβέρνησις ηναγκάσθη να θέση φραγμόν εις το μέγα τούτο κακόν».

Οι δρόμοι του Γκέτο σχημάτιζαν σταυρό. Το τέρμα καθενός από τους τέσσερεις αυτούς δρόμους κλεινόταν με σιδερένια πύλη.

Οι πύλες έκλειναν με τη δύση του ηλίου και κάθε επικοινωνία των Εβραίων με την πόλη έπαυε.

Τα τείχη και οι πύλες γκρεμίστηκαν μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.